ΓΡΑΜΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ
The unmatched wisdom of Yiorgo Patoulis
To πιο σημαντικό θέμα για την Περιφέρεια Αττικής ήταν, είναι και δυστυχώς θα είναι η διαχείριση των απορριμμάτων. Η Δούρου κορόιδεψε το σύμπαν, μάζεψε τα ψηφαλάκια και 5 χρόνια δεν έκανε τίποτε. Ήρθε η ώρα του Yiorgo Patoulis. Και, προεκλογικώς, παρουσίασε το φοβερό και τρομερό πρόγραμμά του. Είναι το εξής:
“Δεν έχουμε άλλο χρόνο για χάσιμο. Η Αττική πρέπει να κάνει μια νέα αρχή και στη διαχείριση των απορριμμάτων της. Με ολοκληρωμένο σχέδιο και προτεραιότητα την επίτευξη των ευρωπαϊκών και εθνικών στόχων. Με συμμάχους τους κατοίκους και τις επιχειρήσεις. Με την αξιοποίηση σύγχρονων χρηματοδοτικών εργαλείων. Με τους Δήμους συνδιαχειριστές μέσα από ολοκληρωμένα και ρεαλιστικά τοπικά σχέδια διαχείρισης που έχουν οι ίδιοι εκπονήσει. Με ρεαλιστικό χρονοδιάγραμμα για το κλείσιμο του ΧΥΤΑ στη Φυλή. Με έμφαση στην ανακύκλωση, στη διαλογή στην πηγή, στην ελαχιστοποίηση και την επαναχρησιμοποίηση. Με ενίσχυση και παροχή αντισταθμιστικών μέτρων των Δήμων. Συνεργασία με το κεντρικό κράτος. Fast-track διαδικασίες και χωροθέτηση των πράσινων σημείων. Αρκετό χρόνο χάσαμε. Ήρθε η ώρα η Αττική να κάνει μια νέα αρχή.»
Ξεκάθαρο, σαφές, τεχνοκρατικό, με χρονοδιάγραμμα, κοστολογημένο. Αυτό το πρόγραμμα λοιπόν, το διάβασαν (
600.041 πολίτες της Αττικής και ενθουσιάστηκαν.
Δυστυχώς, ήρθε και η ώρα της υλοποίησης. Κι εκεί που δεν έχουμε άλλον χρόνο διότι χάσαμε αρκετό, πέρασαν ήδη 2 μήνες και όχι απλώς δεν έχει γίνει τίποτε, αλλά δεν έχουμε ιδέα για το ποιες είναι οι προθέσεις της Περιφέρειας.
Σε προηγούμενη συνεδρίαση, οι θιασώτες της δικτατορίας του προλεταριάτου ζήτησαν να συζητηθεί το θέμα Προ Ημερήσιας Διάταξης. Ο Yiorgo Patoulis έκανε μια ωραία ντρίμπλα στους μόνιμους κατήγορους των πάντων, ζητώντας από όλες τις παρατάξεις να στείλουν τις προτάσεις τους, χωρίς βέβαια ο ίδιος να πει κουβέντα για τις δικές του. Εμείς στείλαμε (θα σας την κοινοποιήσω), αλλά δεν ξέρω ποιοι άλλοι έστειλαν. Θα περιμέναμε ο Yiorgo Patoulis να βγάλει μια ανακοίνωση και να πεις «αυτές οι παρατάξεις έστειλαν, αυτές δεν έστειλαν, να τις δημοσιεύσει και να τις κοινοποιήσει σε όλους τους Συμβούλους, και να ορίσει μια ημερομηνία στην οποία να συζητήσουμε αυτό το θέμα με την παρουσία των τεχνικών μας συμβούλων, διότι η διαχείριση των απορριμμάτων είναι θέμα πρωτίστως τεχνικό κι όχι πολιτικό όπως θέλουν να το πλασάρουν. Κάτι τέτοιο όμως δεν έγινε.
Σήμερα λοιπόν, οι αριστερές παρατάξεις, συν ο Σγουρός, κατέθεσαν πρόταση συζήτησης Προ Ημερήσιας Διάταξης για τη Διαχείριση Απορριμμάτων, χωρίς φυσικά να προτείνουν το παραμικρό και χωρίς κανένας να ξέρει κανενός τις θέσεις. Και εκεί που περιμέναμε μια αντιπρόταση με ορισμό ημερομηνίας για συζήτηση εντός ημερήσιας διάταξης, ο Yiorgo Patoulis, δεξιοτέχνης στα πολιτικάντικα, αρπάζει την ευκαιρία στο φτερό και δέχεται τη συζήτηση, αιφνιδιάζοντας ακόμα και τους δικούς του Συμβούλους! Πού να πιάσουν την unmatched wisdom του αρχηγού… Μ’ ένα σμπάρο, τρία τρυγόνια: και εκτονώνει την πίεση των αριστερών δίνοντάς τους τον λόγο για 5-7 λεπτά, (την ίδια στιγμή μάλιστα που διεξαγόταν ψηφοφορία για την εκπροσώπηση της Περιφέρειας στην Ένωση Περιφερειών Ελλάδος και οι περισσότεροι σύμβουλοι ήταν στην ουρά για να ψηφίσουν, άρα οι ομιλητές τα έλεγαν στου καραγκιόζη του γάμο) και τους ξεβρακώνει διότι κανένας τους δεν είχε αντιπρόταση και ξεγλυστράει από την υποχρέωση να παρουσιάσει το πρόγραμμά του διότι η συνεδρίαση έτσι όπως εξελίχθηκε ήταν α λα Πιραντέλλο: απόψε αυτοσχεδιάζουμε.
Οπότε οι αριστεροί, με το συνεταιράκι τους τη ΧΑ, έβαλαν τη μόμιμη κασέτα και έβγαλαν έναν δεκάρικο κατά των κακών εργολάβων και του κακού κέρδους ζητώντας να τα αναλάβει όλα τα κράτος, λες και μέχρι σήμερα τα είχε κάποιος άλλος, και να προσλάβει κι άλλους υπαλλήλους (εκεί ήταν το ζουμί) γιατί αυτοί που είναι δεν επαρκούν. Η Δούρου είπε τα συνηθισμένα μισοκακόμοιρα για το πόσο προσπάθησε αλλά δεν πρόκαμε, δεν την βοήθησαν οι δήμαρχοι, δεν τη βοήθησε η δική της κυβέρνηση, δεν τη βοήθησε ο αέρας που φύσαγε πολύ, ο Ερμής που ήταν ανάδρομος, σαββατογεννημένο αυτό το κορίτσι, ο δε Σγουρός έπλεξε το εγκώμιο του… εαυτού του για το πόσο χάλια βρήκε την κατάσταση και την έκανε κούκλα αλλά ο κακός λαός δεν του το αναγνώρισε και τον έστειλε τρίτο.
Εγώ τους ανέλυσα τους λόγους για τους οποίους ενώ όλοι ήθελαν να το λύσουν δεν το έλυσαν: τη θεσμική αναπηρία, ανοησία, αυτοχειρία κ.λπ. του ελληνικού κράτους. Και προχώρησα στις προτάσεις μας (θα τα διαβάσετε στην παρουσίασή μας). Μέχρι τη στιγμή που ο πρόεδρος του ΠΣ μού επεσήμανε ότι ο χρόνος έληξε και για αυτό το σημαντικό θέμα, θα μιλούσαμε με την χρονική αυστηρότητα με την οποία συζητάμε για την έγκριση 600 ευρώ για να παρακολουθήσει ένας υπάλληλος της Περιφέρειας ένα συνέδριο. Του επεσήμανα ότι το θέμα είναι πολύ σοβαρό και δεν καλύπτεται σε 5 λεπτά. Εκείνος επέμενε ότι ο χρόνος μου τέλειωσε. Οπότε κι εγώ, έκλεισα τον υπολογιστή που είχα μαζί μου, και την ομιλία μου, μαχαίρι, επί τόπου.
Ο Yiorgo Patoulis πήρε τον λόγο και μας τάραξε στα «θα πρέπει». Θα πρέπει να γίνεται σωστά η ανακύκλωση, θα πρέπει οι δήμαρχοι να φροντίζουν την πόλη τους, θα πρέπει οι πολίτες, θα πρέπει οι κάδοι, θα πρέπει οι γάτες. Αλλά για την ταμπακιέρα, τσιμουδιά. «Δεν μας είπε κανένας από τους διαμαρτυρόμενους της αριστεράς», παραπονέθηκε, «αν κλείσει η Φυλή, πού θα πάνε τα σκουπίδια.» Αλλά δεν μας είπε ούτε ο ίδιος. Φαίνεται ότι το σύνδρομο ΣΥΡΙΖΑ «κάνω αντιπολίτευση και ως κυβέρνηση» έχει θεωρηθεί πολύ πετυχημένο concept και το υιοθέτησαν πολλοί.
Ζήτησα να δευτερολογήσω και ρώτησα τους συμβούλους αν ξέρουν πώς ανακυκλώνεται το φελιζόλ ή τα αποτσίγαρα. Αν πάλιωσε το στρώμα τους που έχει α) μέταλλο: σιδερένιο πλαίσιο ή ελατήρια, β) ύφασμα, γ) αφρώδες υλικό, φυσικό ή τεχνητό, δ) άλλους είδους βιοαπόβλητα, πώς το ανακυκλώνουν; Το σκίζουν με μαχαίρι για να κάνουν ανακύκλωση στην πηγή, το παρατάν δίπλα στον κάδο, το ρίχνουν στο ρέμα, το κάνουν τι;
Ουδείς εγνώριζε. Υπογράμμισα λοιπόν ότι πάσχουμε και σε επίπεδο εκπαίδευσης και σε επίπεδο υλοποίησης, διότι κανένας αιρετός δεν ανέλαβε το έργο της ανακύκλωσης ως υποχρέωσή του από τον νόμο, με συγκεκριμένο πλάνο σε συγκεκριμένο χρόνο. Όσοι κάτι έκαναν, το έκαναν προαιρετικώς. Προαιρετικός μηχανισμός διοίκησης όμως δεν υφίσταται. Για να λειτουργήσει ένα διοικητικό σύστημα πρέπει να υπάρχει ιεραρχική πυραμίδα με σύστημα bonus – malus που να φτάνει μέχρι κάθε πολίτη: ανακύκλωσες σωστά (με μετρήσεις και στόχους), μειώνονται τα δημοτικά τέλη τόσο. Έβαλες στον μπλε κάδο καρπουζόφλουδες; Τρως τόσο πρόστιμο! To bonus, όμως, θεωρείται από όλους ότι θα μολύνει, με τον ιό του καπιταλισμού, το υγιές λαϊκό σπορ «πετάω τη σακούλα από τον δεύτερο όροφο για να βάλω καλάθι στον κάδο» το δε πρόστιμο είναι καθαρός φασισμός του Τζήμερου, δεν το συζητάμε.
Έτσι όμως θα περνούν οι ώρες, οι μέρες και τα χρόνια και θα είμαστε στο ίδιο σημείο διότι δεν φταίει ο οδηγός που δεν προχωράμε, αλλά η μηχανή του αυτοκινήτου: είναι καμένη. Δηλαδή το θεσμικό πλαίσιο της Δημόσιας Διοίκησης. Ο οδηγός όμως φταίει στον βαθμό που δεν καταλαβαίνει πως η μηχανή είναι καμένη και κάνει διάφορα εφέ με το τιμόνι και τη μίζα λέγοντας στους καθηλωμένους επιβάτες ότι όχι μόνο θα πάρει μπρος η σακαράκα αλλά θα πάει και σφαίρα. Αυτά δηλαδή που κάνει η νέα Περιφερειακή Αρχή, εφαρμόζοντας τεχνογνωσία κτηθείσα εν Αμαρουσίω και εν κυανοίς διαδρόμοις. Όμως φοβάμαι ότι εδώ, η unmatched wisdom of Yiorgo Patoulis δεν θα έχει κανένα αποτέλεσμα.
