[ad_1]
Σε πείσμα διαφόρων απόψεων, που κυκλοφορούν και στην ελληνική δημόσια σφαίρα, το μεγαλύτερο πρόβλημα της Τουρκίας δεν είναι η κρίση στην τουρκική οικονομία, που σε μεγάλο βαθμό αντισταθμίζεται από τον συνολικότερο κοινωνικό και δημογραφικό δυναμισμό της χώρας. Δεν είναι επίσης η πολιτική (και σε ορισμένες πλευρές της πολιτισμική διαίρεση) ανάμεσα στην εκδοχή «ισλαμικής πολιτικής» που προτείνει ο Ερντογάν και την κεμαλική αντιπολίτευση, ούτε η προοπτική διαιρέσεων εντός της ευρύτερης πολιτικής οικογένειας του AKP, μια που υπάρχει πάντα η δυνατότητα εθνικιστικών στροφών που αποδεδειγμένα εξασφαλίζουν τη συναίνεση της αντιπολίτευσης. Και όλα δείχνουν ότι ανεξαρτήτως επιμέρους εντάσεων, ακόμη και σημαντικών, δεν είναι οι σχέσεις με τις ΗΠΑ, καθώς ούτε οι τελευταίες είναι διατεθειμένες να χάσουν έναν πολύτιμο σύμμαχο της Δύσης, ούτε η Τουρκία να έρθει σε οριστική ρήξη με τις ΗΠΑ.
Εάν υπάρχει ένα ζήτημα που παραμένει «υπαρξιακό» για την Τουρκία αυτό είναι το κουρδικό: το γεγονός δηλαδή ότι ως χώρα ενσωματώνει ταυτόχρονα και έναν ολόκληρο πληθυσμό που ακόμη διεκδικεί την εθνική του ολοκλήρωση, εντός και εκτός των συνόρων της. Το κουρδικό ζήτημα έχει μια σημαντική εσωτερική…
[ad_2]
Διαβάστε περισσότερα
