Δεν ξέρω αν γελάσω ή να κλάψω. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας έκοβε κορδέλες Σαββατιάτικα, ο ήλιος έκαιγε το Πεδίο του Άρεως, κι απέναντί του ο Γιάννης Χατζηθεοδοσίου έλαμπε —σαν άλλος Προμηθέας που μόλις κατέβασε τη φωτιά από τον Όλυμπο. Μόνο που η φωτιά, αυτή τη φορά, άναψε με δημόσιο χρήμα.
Ο «φιλότεχνος» πρόεδρος του Επαγγελματικού Επιμελητηρίου Αθηνών αποφάσισε ότι για να τιμηθούν οι μικρομεσαίοι, δεν αρκεί στήριξη, ρυθμίσεις ή μειώσεις εισφορών. Θέλει μάρμαρο. Και τι μάρμαρο! 74.400 ευρώ για μια γλυπτική σύνθεση του Προμηθέα, απευθείας ανάθεση, χωρίς διαγωνισμό, με ημερομηνία 16 Ιουλίου. Στη «Διαύγεια» φαίνεται καθαρά: τα λεφτά βγήκαν από το ταμείο του Επιμελητηρίου — δηλαδή από τις συνδρομές των επαγγελματιών που παλεύουν να πληρώσουν ρεύμα και ΕΦΚΑ.
Και δεν είναι το μόνο. Μιλάμε για πάνω από 700.000 ευρώ σε απευθείας αναθέσεις τους τελευταίους εννέα μήνες. Όλα «νομότυπα», φυσικά, όλα «για το καλό των μελών». Μόνο που η διαφάνεια έχει χαθεί κάπου ανάμεσα στις φωτογραφίες των εγκαινίων και στα δελτία Τύπου για τον «πρώτο Προμηθέα αφιερωμένο στους μικρομεσαίους». Το ακούσαμε και αυτό!
Φαντάζομαι ότι και η γλύπτρια που πήρε τις 74.000 μικρομεσαία είναι αλλά εκείνη δεν αγωνίζεται για μεροδούλι μεροφάι. Φτάνουν αυτά που πήρε για να βγάλει 3 – 4 χρόνια!
Αλήθεια, πότε θα δουν αυτό το άγαλμα οι επαγγελματίες που χρωστούν ΦΠΑ; Πότε θα πάρουν στα χέρια τους την έκθεση των ελεγκτών δημόσιας διοίκησης, που μιλά για υπέρογκες δαπάνες και σπατάλες, αλλά —τι σύμπτωση!— δεν έχει ακόμη κοινοποιηθεί στα μέλη του Δ.Σ.;
Την ίδια ώρα, ο Χατζηθεοδοσίου φωτογραφίζεται χαμογελαστός δίπλα στον Πρόεδρο, μιλώντας για «φλόγα της δημιουργίας». Μα, πρόεδρε, δεν είναι φλόγα — είναι κάψα. Και δεν τη νιώθουν οι θεατές της φιέστας, τη νιώθουν οι μικρομεσαίοι που πληρώνουν τη σπατάλη με το αίμα τους.
Αν ο Προμηθέας έδινε τη φωτιά στους ανθρώπους, ο δικός μας Προμηθέας φαίνεται να την επιστρέφει στο Επιμελητήριο — για να την κάψουν σε προσκλήσεις, μάρμαρα και εγκαίνια. Έτσι, η Ελλάδα απέκτησε το πρώτο της άγαλμα για τους μικρομεσαίους· και οι μικρομεσαίοι απέκτησαν ακόμη έναν λόγο να γίνουν… πέτρα.
