Το Συμβούλειο της Επικρατείας με την υπ’ αριθ. 2035/2025 απόφαση του Ε΄ Τμήματος έκρινε μερικώς άκυρη οικοδομική άδεια που είχε επιτρέψει την επέκταση υπογείων χώρων πέρα από το περίγραμμα της κάλυψης του υπογείου σε ακίνητο του Δήμου Κηφισιάς, στην πολεοδομική ενότητα Κεφαλαρίου.
Το Ανώτατο Δικαστήριο έκρινε ότι, προκειμένου να διασφαλιστεί η προστασία της υψηλής βλάστησης, του φυσικού περιβάλλοντος και της ιδιαίτερης φυσιογνωμίας της περιοχής, απαγορεύεται η επέκταση υπογείων εκτός του περιγράμματος της ανωδομής στο παραδοσιακό τμήμα της Κηφισιάς, όχι μόνο για χρήση στάθμευσης (γκαράζ) αλλά και για οποιαδήποτε άλλη χρήση.
Τι έκρινε το ΣτΕ για τους λοιπούς όρους δόμησης
Με αφορμή την υπόθεση, το ΣτΕ προέβη και σε ερμηνεία του από 28.9.1987 προεδρικού διατάγματος (Δ΄ 1035), με το οποίο είχε χαρακτηριστεί τμήμα του Δήμου Κηφισιάς ως παραδοσιακό και είχαν καθοριστεί ειδικοί όροι δόμησης και χρήσεις γης. Το Δικαστήριο επισήμανε ότι, βάσει του περιεχομένου των ειδικών μελετών και εισηγήσεων που προηγήθηκαν της έκδοσής του, καθώς και ελλείψει ειδικών απαγορευτικών διατάξεων, δεν προκύπτει απαγόρευση για:
- τη μη προσμέτρηση των κλιμακοστασίων, των θερμομονωτικών τοίχων και της απόληξης κλιμακοστασίου στον συντελεστή δόμησης, σύμφωνα με τις γενικές διατάξεις του Νέου Οικοδομικού Κανονισμού (Ν.Ο.Κ.), δεδομένου ότι οι κατασκευές αυτές δεν αποτελούν χώρους κατοίκησης, και
- την κατασκευή πέραν του μέγιστου επιτρεπόμενου ύψους στέγης με σοφίτα, χώρου απόληξης κλιμακοστασίου ή ανελκυστήρα, καθώς και ασκεπούς πισίνας, εφόσον οι κατασκευές αυτές είναι μικρής κλίμακας, εντάσσονται αρμονικά στο συνολικό αισθητικό σύνολο, τοποθετούνται σε σημαντική υποχώρηση από την πρόσοψη ώστε να μην προσομοιάζουν μορφολογικά με όροφο και έχουν λάβει έγκριση από το Συμβούλιο Αρχιτεκτονικής.
Απορρίπτοντας επιπλέον ισχυρισμούς των αιτούντων, το ΣτΕ διευκρίνισε ότι η έννοια του μέσου συντελεστή δόμησης δεν ταυτίζεται με τον ανώτατο συντελεστή δόμησης. Συνεπώς, είναι απολύτως νόμιμη η διάκριση της πολεοδομικής ενότητας του Κεφαλαρίου σε επιμέρους περιοχές, όπου ισχύουν διαφορετικοί συντελεστές δόμησης — άλλοτε υψηλότεροι και άλλοτε χαμηλότεροι του μέσου. Η διαφοροποίηση αυτή, σύμφωνα με το Δικαστήριο, εξασφαλίζει την τήρηση των επιμέρους χαρακτηριστικών κάθε περιοχής και ταυτόχρονα προστατεύει τους καλόπιστους ιδιώτες που προέβησαν σε οικοδόμηση με βάση τον νομίμως προβλεπόμενο συντελεστή.
Κατόπιν των παραπάνω κρίσεων, το Συμβούλιο της Επικρατείας ακύρωσε εν μέρει την επίμαχη οικοδομική άδεια, αποκλειστικά κατά το σκέλος που προέβλεπε την επέκταση των υπογείων πέρα από το περίγραμμα της κάλυψης του υπογείου, απορρίπτοντας τους υπόλοιπους λόγους ακυρώσεως.
