Τι είναι οι ιδιωτικές σχολές υποκριτικής; Ένας χώρος στον οποίον πάει κανείς για να διδαχθεί την υποκριτική τέχνη, φαντάζομαι. Να γίνει ηθοποιός. Και γιατί ολοκληρώνει τις σπουδές του; Για να μπορεί να εργαστεί ως ηθοποιός; Για την ακρίβεια όχι ακριβώς. Δεν απαιτείται να έχεις ολοκληρώσει έναν κύκλο σπουδών ή σεμιναρίων για να παίξεις στο θέατρο, στον κινηματογράφο ή την τηλεόραση.
Άρα φαντάζομαι, ότι κάποιος επιλέγει να πάει σε μία τέτοια σχολή, για να διδαχθεί τα λεγόμενα και “μυστικά” της τέχνης. Να διδαχθεί από όσους κάτι γνωρίζουν “ή δεν γνωρίζουν”, έτσι ώστε όταν και εφόσον κληθεί να εξασκήσει το επάγγελμα του ηθοποιού, να μην στηρίζεται αποκλειστικά το φυσικό του τάλέντο (αν διαθέτει προφανώς και τέτοιο)….
Τι απόφοιτος είσαι αποφοιτώντας μια ιδιωτική σχολή υποκριτικής; Μέσης, ανώτερης ή ανωτάτης εκπαίδευσης; Γιατί αυτό μας ενδιαφέρει; Δεν θυμάμαι ποτέ την Παξινού πχ να ασχολείτο με τέτοιους σύνθετους προβληματισμούς. Το κράτος θέλει να το ορίσει, ας το ορίσει ως επιθυμεί. Πως επηρεάζει κάτι τέτοιο την πορεία ενός ηθοποιού στον χώρο της τέχνη του;;;
Μας απασχόλησε ποτέ αν ο Βασίλης Διαμαντόπουλος ή ο Γιώργος Μιχαλακόπουλος θεωρούντο απόφοιτοι λυκείου ή πανεπιστημίου, αποφοιτώντας από τη σχολή του θεάτρου τέχνης; Ή τι ήταν ο κάθε απόφοιτος της σχολής πχ του Πέλου Κατσέλη; Αν ήταν καλοί ηθοποιοί θα έκαναν και καριέρα, θα είχαν και την αναγνώριση και του κοινού, που είναι και το μόνο που έχει τον τελευταίο λόγο. Για να μην πω και τον μόνο λόγο.
Άρα το κράτος που μπλέκεται και γιατί μας ενδιαφέρει η γνώμη του; Προφανώς, όλη η κουβέντα γίνεται για το πάπλωμα. Για το εάν οι απόφοιτοι των σχολών αυτών θα μπορούν να συμμετάσχουν σε διαγωνισμούς του δημοσίου για να μπορέσουν και αυτοί να απολαύσουν τα οφέλη του δημοσίου υπαλλήλου.
Κυνηγός του προσωπικού ονείρου να γίνεις υπηρέτης μιας τέχνης με το βλέμμα στη θέση του τμηματάρχη Β, ακούγεται τουλάχιστον παράδοξο. Οι δε κρατικές σκηνές, λογικό είναι να επιλέγουν για μόνιμους συνεργάτες αποφοίτους των σχολών τους…..
Με όλον τον σεβασμό προς όσους ξοδεύουν χρόνο και χρήμα σε όποια σχολή, δεν μπορώ να φανταστώ ένα Ροντήρη, ένα Κουν, έναν Πολίτη ή έναν Μινωτή να επιθυμούσαν να διδάξουν ένα τσούρμο επίδοξων δημοσίων υπαλλήλων.
Η δε Παξινού, γεμάτη καρκίνο, έσερνε το κάρο στο “¨Μάνα κουράγιο”, έναν χρόνο ολόκληρο στο λεγόμενο “ελεύθερο θέατρο” για να βγει η παράσταση και τα έξοδά της.
Για δημοσίους υπάλλήλους, υπάρχει και το τμήμα Διασυνοριακής ανάπτυξης στην Κοζάνη. Που βγαίνεις και επιστήμονας.
Και με τη βούλα του κράτους.
