ΥΠΑΡΧΩ, ένα θρυλικό τραγούδι από το Στέλιο Καζαντζίδη

Έτσι προλογίζει ο Στέλιος Καζαντζίδης το θρυλικό τραγούδι «Υπάρχω» και τον ομώνυμο δίσκο, που κυκλοφόρησε από τη δισκογραφική «ΜΙΝΟΣ» το Νοέμβριο του 1975. Στα έντεκα από τα δώδεκα τραγούδια του δίσκου το μουσικό μέρος φέρει την υπογραφή του Χρήστου Νικολόπουλου και το στιχουργικό αυτή, του σημαντικού λαϊκού στιχουργού Πυθαγόρα Παπασταματίου. Το δωδέκατο τραγούδι είναι μια επανεκτέλεση και αποτέλεσε προσωπική επιλογή του Στέλιου.

Ο τίτλος του είναι «Έφυγες με έναν άλλονε». Η μουσική είναι του Γιάννη Τατασσόπουλου και οι στίχοι του Νίκου Ρούτσου. Ίσως είναι και το τραγούδι, από όλα τα τραγούδια του δίσκου που συνάδει περισσότερο με τις αντιλήψεις του Στέλιου για το λαϊκό τραγούδι, για αυτό και αποτέλεσε προσωπική του επιλογή. Βέβαια όπως ο ίδιος δήλωσε χρόνια μετά την κυκλοφορία του «Υπάρχω», το αγαπημένο του τραγούδι, από τα δώδεκα του δίσκου, ήταν το «Κράτα καρδιά».

Αξίζει να αναφέρουμε πως ο Αχιλλέας Θεοφίλου έκανε την παραγωγή, ο Τάκης Φιλιππίδης με βοηθό τον Γιάννη Παπαϊωάννου την ηχοληψία, ενώ της σχεδίασης του εξωφύλλου επιμελήθηκε η Λίκα Φλώρου.

Σε ότι αφορά στην ηχογράφηση του «Υπάρχω», ο Καζαντζίδης αρχικά ήταν διστακτικός,. Ο λόγος δεν ήταν απλά και μόνο η «κόντρα» του με το ιδιοκτησιακό καθεστώς της «ΜΙΝΟΣ». Τα ίδια τα τραγούδια ήταν ανασταλτικός παράγοντας.

Η Κορίνα Βασιλειάδου, ανερχόμενη τραγουδίστρια και σύντροφος – την περίοδο εκείνη – του Καζαντζίδη, δήλωσε πριν μερικά χρόνια στην εκπομπή «Αρχείο»: «Δεν ήθελε να τα πει αυτά τα τραγούδια, τα θεωρούσε πάρα πολύ μοντέρνα για εκείνον. Έκλαιγα τρεις μέρες να βγει στην τηλεόραση. Είχε νεκρώσει όλη η Ελλάδα τότε για να δούνε τον Στέλιο Καζαντζίδη στην τηλεόραση. Δεν έβγαινε με τίποτα. Τελικά πείστηκε. Τα τραγούδια με δυσκολία, βγήκε και τα είπε τελικά. Δηλαδή όχι πως δεν ήταν ωραία, όχι πως δεν τα σεβότανε. Ο Στέλιος ήτανε τόσο ταπεινός. Του έδειχνε ο μικρότερος συνθέτης κάτι και τον κοίταζε μες στα μάτια.»

Στα 1980, 5 χρόνια μετά την κυκλοφορία του “Υπάρχω”, ο Καζαντζίδης θα πει στο Βασίλη Βασιλικό: «Όλα αυτά τα χρόνια, πριν σταματήσω, έδινα τόπο στην οργή. Έλεγα πάντα, δε βαριέσαι αυτό το δίσκο θα τον πω για την μάνα μου, αυτούς τους δίσκους θα τους πω για τον κόσμο, αυτό το δίσκο θα τον πω για τον Θεοδωράκη, αυτόν θα τον πω για τον Νικολόπουλο, είπα να πω κι ένα δίσκο για μένα: το “Υπάρχω”. Αλλά μετά απ’ το δίσκο αυτό δεν ξαναείπα άλλον.»

Ο δίσκος κυκλοφόρησε, λοιπόν, το 1975 και σημείωσε σημαντικό αριθμό πωλήσεων. Αποτέλεσε και συνεχίζει να αποτελεί αναφορά και πρότυπο, για τους λαϊκούς δημιουργούς.

Καζαντζίδης – Πυθαγόρας

Περίπου 35 χρόνια μετά την κυκλοφορία του «Υπάρχω», περισσότερα από τα μισά τραγούδια του δίσκου «γεμίζουν» μουσικά προγράμματα σε πάλκα, μεγάλες πίστες, συνοικιακές ταβέρνες, επαρχιώτικα μαγαζιά, ακόμα και εναλλακτικές ή «έντεχνες» μουσικές σκηνές. Κάποιο από τα 12 τραγούδια του δίσκου, συμπεριλαμβάνεται πάντα στις λίστες αναπαραγωγής των μεγάλων ραδιοφωνικών σταθμών. Δεν υπάρχει, ίσως, Έλληνας που αγνοεί το «Υπάρχω» και αυτό, αν μη τι άλλο, αποδείχνει τη μεγαλοσύνη του Καζαντζίδη.

Αφορμή για τη δημοσίευση αυτή – αναφορά στο «Υπάρχω», στάθηκε η επανακυκλοφορία του δίσκου με το δεύτερο τεύχος της νεότευκτης έντυπης εφημερίδας «VETO», αυτή την Κυριακή (8/11/2009).

Παρόλο που η διανομή του μουσικού μας πολιτισμού σε έντυπες εκδόσεις εφημερίδων μας βρίσκει αντίθετους ή έστω, όχι απόλυτα σύμφωνους, παρακολουθούμε με ικανοποίηση, το εμπορικό ενδιαφέρον που δείχνουν οι εκδότες και ιδιοκτήτες του Tύπου για τον Στέλιο Καζαντζίδη.

Θεωρώντας εκ των προτέρων επιτυχημένη την κίνηση αυτή επανακυκλοφόρησης του «Υπάρχω», ελπίζουμε να καταγραφεί με αριθμούς, ακόμη μια φορά, η εμπορική ισχύς του Καζαντζίδη, η οποία θα καταργήσει – για όσους διαχειρίζονται τη μουσική μας κληρονομιά – το άλλοθι της μη – εμπορικότητας του κλασσικού λαϊκού τραγουδιού.