Σε ένα ιδιότυπο παιχνίδι «τζόγου» από τη μία και επιβολής κυριαρχίας θέσεων από την άλλη έχουν επιδοθεί το Ιράν, η Αμερική αλλά πλέον και η Ευρώπη με την κάθε πλευρά να ερίζει ώστε να κερδίσει έδαφος στη γεωστρατηγική σκακιέρα.
Σε μια χρονική συγκυρία κατά την οποία η Αμερική είχε στρέψει όλο και εντονότερα τα «πυρά» της προς την Τεχεράνη κυρίως δια του συμβούλου Εθνικής Ασφαλείας, Τζον Μπόλτον ο οποίος έχει κάνει λόγο για ιρανική απειλή που «δεν έχει τελειώσει» με αφορμή τις πρόσφατες επιθέσεις σε δεξαμενόπλοια, το Ιράν έδειχνε να επιχειρεί να συσπειρώσει διεθνείς δυνάμεις αλλά και ένα είδος κατανόησης των θέσεών του από την υπόλοιπη διεθνή κοινότητα.
«Το ιρανικό καθεστώς να λογοδοτήσει»: Έκτακτη σύγκληση του ΔΣ του ΔΟΑΕ
Η απόσυρση άλλωστε της Αμερικής από τη συμφωνία για τα πυρηνικά που θα τερμάτιζε τις οικονομικές κυρώσεις προς την Τεχεράνη ως αντιστάθμισμα του περιορισμού του πυρηνικού της προγράμματος, είχε δώσει στο Ιράν το διπλωματικό πρόσχημα να εγείρει δικαιολογημένη, ως ένα βαθμό, απογοήτευση.
Κάτι που έβρισκε ευήκοα ώτα σε Ηνωμένο Βασίλειο, Γαλλία, Γερμανία, Κίνα και Ευρωπαϊκή Ένωση που αντιτίθεντο στις κυρώσεις που επέβαλλε η Αμερική σε μια χώρα που παρά την επιθετική της ρητορική πολλές φορές είχε εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της συμφωνίας για τα πυρηνικά σύμφωνα και με τον Διεθνή Οργανισμό Ατομικής Ενέργειας.
Η Γερμανία, η Γαλλία και η Βρετανία εργάζονταν μάλιστα ούτως ώστε να παρακάμψουν τις αμερικανικές κυρώσεις και να δώσουν στην ηγεσία του Ιράν που επέλεξε να προχωρήσει στη συμφωνία για τα πυρηνικά παρά τις ενστάσεις των «σκληροπυρηνικών» στις τάξεις του, μια οικονομική ώθηση ως αντάλλαγμα.
