Εκεί θα πάει, θέλει δεν θέλει η κυβέρνηση. Αγύριστα δανεικά και παρατάσεις. Με 300% ακρίβεια σε ενέργεια και στην παραγωγή 40%, δεν πας στα “πέναλτι”.
Όταν έχουμε ως κεντρική οικονομική πολιτική τις επιδοτήσεις και τα επιδόματα, τι περιμένεις να γίνει από την κυβέρνηση, εκτός από παράταση χρεών, υποχρεώσεων, επιστροφής επιστρεπτέων, δανεικών, εισφορών, ΥΚΩ και άλλων επιβαρύνσεων.
Αλλά πώς θα απαιτηθούν επιστροφές, μέσα στο 2022, έστω και έναντι χρηματικών “πέναλτι”. Με ποια αιτιολογία; Ότι τα 30-35 δισ. του κορβανά δεν φθάνουν για τις επόμενες επιδοτήσεις;
Και να θέλει δεν μπορεί να το κάνει η κυβέρνηση. Ξέρει πολύ καλά πως δεν πρόκειται να οδηγηθεί σε αποτέλεσμα.
Με 200% αυξήσεις στο ρεύμα και 300% στο φυσικό αέριο δεν γίνονται αυτά. Και είναι αδύνατον το, κατά 40%, αυξημένο κόστος παραγωγής (που δεν έχει περάσει στην κατανάλωση), να το βαστήξουν για πολύ τα ταμεία των επιχειρήσεων…
Να λοιπόν και ο λόγος που ο “αγώνας” αντιμετώπισης της δημοσιονομικής κρίσης και των οικονομικών της πανδημίας αντί να φθάσει στα “πέναλτι” θα μείνει στις “παρατάσεις”. Νομοτελειακά δε, στην κυβέρνηση του 2023. Όποτε προκύψει από τις εκλογικές αναμετρήσεις.
Παρατάσεις λοιπόν και μόνο παρατάσεις κατά την καταβολή των υποχρεώσεων και των χρεών ή επιστροφή κρατικών δανεικών θα είναι η συνταγή του κρατικοδιαιτισμού στην οικονομία του 2022.
Σε ό,τι αφορά δε την άσκηση της έκτακτης επιδοματικής πολιτικής, βέβαιες είναι οι φτωχές προβλέψεις του προϋπολογισμού (το καταχωρημένο 1 δισ. για την πανδημία) και ίσως κάποια δισ. προσθήκη, από τα 30-35, υπόλοιπα του κορβανά του 2021.
Κατά τη γνώμη μας έτσι πρέπει να ερμηνεύονται τα ασαφή και συγκεχυμένα του οικονομικού επιτελείου, στο ενδεχόμενο αλλαγής όρων αποπληρωμής της επιστρεπτέας προκαταβολής, ότι “…η κυβέρνηση δεν αποκλείει τίποτα αλλά να μη ξεχνάμε πως η χώρα μπορεί να έχει υποστεί διαδοχικές κρίσεις αλλά υπάρχουν και πεπερασμένα όρια…, λόγω της Ενισχυμένης Εποπτείας”.
Ωστόσο, η κυβέρνηση δεν αποφεύγει να μας διαβεβαιώνει ότι “…θα συνεχίσει να βοηθά και νοικοκυριά και επιχειρήσεις κατά τον βέλτιστο τρόπο και το 2022 με τις γνωστές επιλογές (επιδοτήσεις) ή και με άλλα μέτρα τα οποία αναμένονται να ανακοινωθούν μαζί με την οικονομική πολιτική του 2022…”.
Να συμφωνήσουμε εδώ ότι η πανδημία ήταν και απρόβλεπτη και έξω από όσα είχε ίσως στους σχεδιασμούς της η κυβέρνηση, στο καλοκαίρι του 2019, που ανέλαβε την εξουσία.
Τι σημαίνει αυτό όμως; Ότι η “μετάλλαξη” της οικονομίας, από κρατικοδίαιτη σε ανοικτή ανταγωνιστική με αλλαγή μοντέλου και η ανταπόκρισή της σε μηνύματα (για τα οποία αδιαφορούσαμε μια 5ετία, ως το 2019), δεν έγινε αποδεκτή από τον κορονοϊό…;
Και αυτός ίσως ήταν ο λόγος που δεν είδαμε, μεταβολές που θα άνοιγαν δρόμους στο επιχειρείν και θα έφερναν στον τόπο όχι τους Έλληνες εξωτερικού (εδώ συντρέχουν και άλλα) αλλά τουλάχιστον τις 10άδες δισ. των καταθέσεων επιχειρήσεων και νοικοκυριών να επενδυθούν στο νέο μας οικονομικό μοντέλο;
Να λοιπόν τι ακριβώς πληρώνουμε σήμερα. Και αυτό, ανεξάρτητα από τις επιπτώσεις και στην οικονομία από την COVID-19.
Πληρώνουμε την κυβερνητική επιλογή για συνέχιση επιδοματικής πολιτικής παντού. Της γνωστής επιδοματικής πολιτικής (που μας ξεπρόβαλε δήθεν με την οικονομική κρίση μετά το 2012) αλλά, επί της ουσίας, για να ενισχύσει τις πελατειακές σχέσεις στις επόμενες εκλογές.
Πολιτική που κορυφώθηκε (ανταγωνιστικά μεταξύ των κομμάτων) από το 2014 ως και το καλοκαίρι του 2019 με τελικό πρόσχημα ότι θα βγαίναμε από τα μνημόνια…
Δυστυχώς τα ίδια θα πληρώσουμε και το 2022 μιας και αποκλείεται να επιστρέψουμε σε επίπεδα κόστους ενεργειακής παραγωγής του 2019 (έστω και αν το εργασιακό κόστος, στην πράξη, θα συνεχίσει να είναι σε πρώην βαλκανικό επίπεδο).
Ρίξτε μια ματιά και στα στοιχεία των βιοτεχνικών Επιμελητηρίων που δεν παρουσιάζουν αξιόλογες εγγραφές νέων επιχειρήσεων αλλά ούτε και διαγραφές παλαιών (αυτό είναι το σημαντικότερο). Τι περιμένουν οι περίπου 100.000 βιοτεχνίες που (σύμφωνα με τις προβλέψεις των Επιμελητηρίων τους) είναι ήδη με το λουκέτο στο χέρι; Μήπως παρατάσεις σε υποχρεώσεις τους και τις επιδοτήσεις του 2022; Και ποιος θα τα πληρώσει όλα τούτα; Η κυβέρνηση του 2023;
