Οι εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ μετά και τη θυελλώδη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής και την αποχώρηση της “Ομπρέλας” είναι εξαιρετικά πυκνές μεν, θολώνουν όλο και περισσότερο το τοπίο δε.
Η “Ομπρέλα” με δύο βουλευτές της, Ευ. Τσακαλώτο και Π. Πέρκα, αποχώρησαν και τραβούν τον δρόμο τους για τη δημιουργία ενός νέου πολιτικού συνόλου με το βλέμμα στις ευρωεκλογές, οι αποχωρήσεις στελεχών είναι καθημερινές, δίνοντας αναμφισβήτητη εικόνα διάλυσης στο κόμμα, ο ΣΥΡΙΖΑ έπεσε στην τρίτη θέση στις δημοσκοπήσεις και, όπου ξάφνου, κινητοποιήθηκε ο Αλέξης Τσίπρας προκειμένου να μη γραφούν και επισήμως οι τίτλοι τέλους του ΣΥΡΙΖΑ.
Υπολογισμοί
Εκκλήσεις, πιέσεις, παραινέσεις, πιέσεις ασκήθηκαν, και μάλιστα δημόσια. Τίποτε δεν στάθηκε ικανό κατά την προηγούμενη περίοδο να βγάλει τον Αλέξη Τσίπρα από το “λαγούμι” του και να παρέμβει. Ενεργοποιήθηκε αφού αποχώρησε η “Ομπρέλα” από το κόμμα, “πιέζοντας” και όσους είχαν παραμείνει από τη νεότερη γενιά, με το βλέμμα στην ομάδα Αχτσιόγλου.
Δεν θορυβήθηκε ο Αλέξης Τσίπρας ξαφνικά από το ενδεχόμενο διάλυσης του ΣΥΡΙΖΑ. Πληθαίνουν οι εκτιμήσεις στελεχών, που βρίσκονται ακόμη “εντός κόμματος και είναι “μπαρουτοκαπνισμένα”, πως ο τέως πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε καμία διάθεση να φρενάρει τον διάδοχό του από το διαζύγιο με την “Ομπρέλα”. Με τη σιωπή και την “ουδετερότητά” του, μάλλον το ενθάρρυνε, επί σκοπώ.
Ο συναγερμός του Αλέξη Τσίπρα ήχησε τάχιστα και ηχηρά όταν εμπεδώθηκε πως από τη μία πλευρά οι ακροβασίες Κασσελάκη και ο εμπρηστικός, προσβλητικός του λόγος και από την άλλη η “πίεση” που άσκησε η αποχώρηση της “Ομπρέλας” στην ομάδα Αχτσιόγλου (6+6) προκάλεσαν τέτοιες αντιδράσεις στη βάση του ΣΥΡΙΖΑ, που θα συμπαρέσυραν και αυτά τα στελέχη σε αποχώρηση.
Ήδη η εν λόγω ομάδα, ακόμα και πριν από τα ευτράπελα της Κεντρικής Επιτροπής, αρνήθηκε να μπει στο κάδρο της ηγεσίας, αρνήθηκε ανάληψη ρόλων, άσκησε σκληρή πολιτική κριτική στον Στέφανο Κασσελάκη και έδινε “σήμα”: Μένουμε προς το παρόν, με ορόσημο το συνέδριο.
Η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι και θορύβησε τον τέως πρόεδρο ήταν ο επαναπροσδιορισμός του “σήματος” από την ομάδα Αχτσιόγλου: Είναι αδύνατο να παραμείνουμε υπό αυτόν τον alt right, τραμπικών πρακτικών πρόεδρο, που αποκαλεί “πέμπτη φάλαγγα της Ν.Δ.” όποιον εκφράζει αντίλογο, στραπατσάροντας καταστατικό, δομές και συνεδριακές αποφάσεις του ΣΥΡΙΖΑ και υιοθετώντας την πιο ακραία αντι-ΣΥΡΙΖΑ ρητορική με επιχειρήματα της κυβερνητικής παράταξης. Αυτά του καταλόγισαν οι 6+6, με στελέχη ιστορικά να ανεβάζουν ασυνήθιστα τους τόνους, όπως ο Γ. Δραγασάκης, και άλλα, όπως ο Αριστείδης Μπαλτάς, να αποχωρούν με βαριές καταγγελίες εναντίον της νέας ηγεσίας.
“Φίλοι” του κ. Τσίπρα αποδίδουν την ενεργοποίησή του στο “και πέντε” στην πεποίθησή του πως η ομάδα Αχτσιόγλου δεν θα αποφάσιζε τελικά να ανοίξει την πόρτα της εξόδου και αρκούσαν ορισμένες “μανούβρες” από τον Στ. Κασσελάκη προκειμένου να μείνουν. Κατά άλλους, ο Αλ. Τσίπρας, προκειμένου να “ξεφορτωθεί” ο ΣΥΡΙΖΑ την “Ομπρέλα”, ήταν διατεθειμένος να πάρει το ρίσκο της περαιτέρω διάλυσης, θεωρώντας πως είναι αναστρέψιμη η κατάσταση και θα του “βγει”.
Το βέβαιον είναι ότι ο Αλέξης Τσίπρας, είτε συνειδητά είτε από λανθασμένους υπολογισμούς, πήρε το ρίσκο να βγει μπροστά και να εκτεθεί, ζητώντας την παραμονή των στελεχών της ομάδας Αχτσιόγλου (Αχτσιόγλου, Χαρίτση, Ηλιόπουλο κατά κύριο λόγο), διακινδυνεύοντας να αποδειχθεί πως δεν μπορεί να είναι εγγυητής ούτε της ενότητας, καταπώς την αντιλαμβάνεται έστω ο ίδιος, αλλά ούτε έχει και την ισχύ να “μεταπείσει” δικά του στελέχη, δικά του “πολιτικά” παιδιά που τον στήριξαν έως τέλους (την ώρα που κατηγορούνταν από τον Π. Πολάκη και τους δικούς του ως υπονομευτές, και δη κατά τη διάρκεια της εσωκομματικής εκλογής − παρεμπιπτόντως, ούτε τότε μίλησε).
Το ρίσκο του κ. Τσίπρα, βέβαια, έχει δύο όψεις και δεν αφορά μόνον την κυρία Αχτσιόγλου και την ομάδα της, αλλά και τον νέο πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ: Δεν δίστασε να αδειάσει τον Αλ. Τσίπρα ο Στέφανος Κασσελάκης, υιοθετώντας τα επιχειρήματα Πολάκη: Κακώς άφησε μαξιλάρι 37 δισ. στα ταμεία του κράτους και δεν μοίρασε μέρος αυτών για να κάνει “κοινωνική πολιτική” (να τα μοιράσει στον λαό, λαϊκιστί, για να κερδίσει ξανά τις εκλογές). Ποιος μπορεί να εγγυηθεί πως ο νέος πρόεδρος, υπό την ηγετική του ομάδα, δεν θα διστάσει να καταφέρει πιο βαθύ ρήγμα στον προκάτοχό του εάν διαπιστώσει πως στριμώχνεται; Ουδείς φυσικά. Άλλωστε, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ήδη τελειώσει, η βάση των ψηφοφόρων του μετασχηματίζεται διαρκώς, με ένα απολίτικο αίτημα: Σημασία να γίνουμε κυβέρνηση.
Με ποιο σχέδιο να κρατήσει την “ομάδα Αχτσιόγλου” και τους σαραντάρηδες;
Ο τέως πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, στο ντεμαράζ των επαφών του, δεν είδε μόνο τους Σακελλαρίδη και Κασσελάκη: Συναντήθηκε με τον “υπαρχηγό” της Έφης Αχτσιόγλου, Νάσο Ηλιόπουλο, αλλά και τον Διονύση Τεμπονέρα, μέλος της Π.Γ. του κόμματος, τασιάρχη και φέρελπι νέο πολιτικό της “γενιάς των 40”. Συναντήσεις που, σύμφωνα με διασταυρούμενες πληροφορίες, είχαν κοινό τόπο: Μην αποχωρήσετε, έχουμε μπροστά τις ευρωεκλογές.
Και ύστερα τι; Με ποια διαδικασία και ποια στελέχη θα τεθεί θέμα ηγεσίας στον ΣΥΡΙΖΑ εάν επιβεβαιωθούν οι δημοσκοπήσεις που τον φέρουν να φλερτάρει σοβαρά ακόμα και με την τέταρτη θέση, πίσω από το ΚΚΕ; Οι μαζικές αποχωρήσεις μελών και στελεχών των 6+6 αλλά και της τάσης Τεμπονέρα στοιχίζουν στους εσωτερικούς συσχετισμούς δυνάμεων: Ταχέως και η βάση των μελών θα διαμορφωθεί με συντριπτικούς όρους υπέρ του νέου προέδρου.
Σε αυτό το κλίμα, συνεδριάζουν την Κυριακή οι “6+6”, με όλα τα ενδεχόμενα να είναι ανοιχτά. Είναι λιγότερες οι πιθανότητες να παραμείνουν στον ΣΥΡΙΖΑ, ακόμα και αν δεν βγει λευκός καπνός από την πανελλαδική τους συνδιάσκεψη, αλλά κλοτσήσουν το τενεκεδάκι των αποφάσεων, λίγο παρακάτω: ο δρόμος τους προς την έξοδο μοιάζει ανεπίστρεπτος.
Αναδημοσίευση από το Κεφάλαιο του Σαββάτου
