8 Μαρτίου 2020 λίγο πριν τις επτά το απόγευμα. Η Πολυξένη και η Σοφία που εργάζονται σε σούπερ μάρκετ στην Κάτω Κηφισιά βγαίνουν από το κατάστημα για να κάνουν διάλειμμα . Ξαφνικά δέχονται πυροβολισμούς και πέφτουν νεκρές.
Λίγη ώρα αργότερα οι αστυνομικοί συλλαμβάνουν για τη διπλή ανθρωποκτονία έναν συνάδελφό τους που υπηρετούσε στην Τροχαία Νέας Ιωνίας ..Είναι ο εν διαστάσει σύζυγος της Πολυξένης.
Είναι ο δολοφόνος των δύο γυναικών. Τόσο στην ανάκριση όσο και στην πρωτόδικη δίκη στην οποία καταδικάστηκε σε δις ισόβια θα επικαλεστεί ψυχιατρικά προβλήματα ενώ θα υποστηρίξει ότι οδηγήθηκε στο έγκλημα γιατί δεν έβλεπε τα παιδιά του.. Για τη φίλη της γυναίκας του θα ισχυριστεί ότι ήταν αμέλεια.
Σήμερα ο δράστης θα καθίσει και πάλι στο εδώλιο του κατηγορουμένου στο Μικτό Ορκωτό Εφετείο Αθηνών. Εκεί θα είναι για άλλη μία φορά οι οικογένειες των δυο κοριτσιών που έχουν ντυθεί εδώ και τρία χρόνια στα μαύρα.
«Έχουμε χάσει τον ύπνο μας»
Η μητέρα της Σοφίας, Εριοζίλη Φωτιάδου λίγο πριν την έναρξη της δίκης σε δεύτερο βαθμό ξεσπά στο newpost για το μαρτύριο που περνάνε κάθε φορά που πρέπει να είναι στα δικαστήρια αλλά και τις αναβολές καθώς η υπόθεση στο Εφετείο έχει αναβληθεί ήδη μία φορά και δεν αποκλείεται να συμβεί το ίδιο και σήμερα.
«Η σημερινή ημέρα είναι πολύ δύσκολη για εμάς .Εδώ και πάρα πολύ καιρό έχουμε χάσει τον ύπνο μας .Είμαστε συντρίμμια όλα αυτά τα χρόνια και κανείς δεν αναλογίζεται τις οικογένειες των θυμάτων πως ζούμε από τότε που έγινε το έγκλημα.
Τώρα ήρθε η ώρα να αναμετρηθούμε ξανά και να δούμε το πρόσωπο του δολοφόνου και αυτό δεν είναι καθόλου εύκολο. Εγώ προσωπικά δεν μπορώ να κοιμηθώ εδώ και μέρες που θα αντικρύσω και πάλι αυτή τη φάτσα.» ήταν τα πρώτα λόγια της μητέρας της Σοφίας στην επικοινωνία που είχαμε μαζί της. Ο πόνος για την απώλεια δεν έχει φύγει ούτε ένα λεπτό.
Η οργή της ήταν φανερή:
«Ντρέπομαι και για τις αναβολές που δίνονται γιατί δεν λαμβάνουν υπόψιν τη δική μας ψυχολογία. Εγώ παλιότερα σεβόμουν τη Δικαιοσύνη και πίστευα ότι θα βρω το δίκιο μου. Από τότε που έχω εμπλακεί έχω καταλάβει ότι το αντίθετο συμβαίνει δυστυχώς. Πηγαίνουμε πάντα στα δικαστήρια και δεν ξέρουμε τι θα συμβεί. Η μεγαλύτερη πιθανότητα κάθε φορά είναι να δοθεί αναβολή Αυτό έχουμε συνηθίσει πια. Γιατί μας κοροϊδεύουνε. Κανένας σεβασμός.»
«Δεν μπορώ να βλέπω αυτό το τέρας που έριξε 13 σφαίρες στην κόρη μου.»
Η Σοφία δεν γνώριζε το δράστη .Και όμως έπεσε νεκρή όπως και η εν διαστάσει σύζυγός του.
«Ο δράστης δεν είχε ακούσει καν τη φωνή της κόρης μου. Γιατί έγινε αυτό; Δεν μπορώ ακόμα να το χωνέψω .Δεν μπορώ να βλέπω αυτό το τέρας που πήγε και σήκωσε το όπλο και έριξε τις σφαίρες στην κόρη μου και της αφαίρεσε τη ζωή. Με 13 σφαίρες. Για όνομα του Θεού. Αυτό το κτήνος που του δίνουν το δικαίωμα και μιλάει στο δικαστήριο .Του δίνουν δεύτερη ευκαιρία στο Εφετείο .Να πει τι; 13 σφαίρες στην Πολυξένη και 13 σφαίρες σε αυτή που δεν γνωρίζεις, τη Σοφία.»
Η μητέρα της Σοφίας σχολιάζει και τους ισχυρισμούς του δράστη ότι έπασχε από ψυχιατρικά προβλήματα.
«Δεν μας φθάνει ο πόνος μας,δεν μας φθάνει το οικονομικό που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε κάθε φορά με τα δικαστήρια έχουμε τον κατηγορούμενο να επικαλείται και ψυχιατρικά προβλήματα. Που ήταν η αστυνομία; Ποια υπηρεσία είναι αυτή που έχει ένα τέτοιο τέρας μέσα και δεν το έχει ελέγξει ;Ποια ήταν τα προβλήματα του ; Γιατί δεν τα αντιλήφθηκαν ;Μέχρι τελευταία ημέρα που έκανε το φόνο δούλευε.. Πως να το δεχτούμε αυτό;»
Τα μεγάλα θύματα αυτής της διπλής ανθρωποκτονίας που ήταν η πρώτη στον καιρό της πανδημίας είναι τρία παιδιά. Τα δύο του δράστη και της εν διαστάσει συζύγου του και το τρίτο της Σοφίας.
Η μητέρα της αναρωτιέται:
«Το κράτος έχει να διαθέσει και ψυχίατρο και δικηγόρους για τους δολοφόνους .Και για εμάς τίποτα.Εμείς τι είμαστε; Γιατί είμαστε ξεγραμμένοι από τους νόμους; Εμείς δεν χάσαμε τα παιδιά μας; Δεν πονάμε; Δεν ντρέπονται λίγο; Που ζούμε ρε παιδιά ;Είναι όλοι ανίκανοι ..»
