Σήμερα, 17 Ιουλίου, συγγενείς των θυμάτων του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ/ΟΠΛΑ/ΚΚΕ εκτελούν το ετήσιο μνημόσυνο στον Φενεό Κορινθίας. Κατωτέρω είναι η ομιλία μου στο αντίστοιχο μνημόσυνο το 2019, που είχα την τιμή να παραστώ και να ομιλήσω.
Αιωνία η Μνήμη των Αθώων Θυμάτων!
“Μνημόσυνο Θυμάτων Φενεού Κορινθίας, 14/7/2019
Ο τόπος στον οποίον στεκόμαστε σήμερα είναι ιερός. Έχει καθαγιαστεί από την αγωνία, τον πόνο, τις προσευχές αθώων συνανθρώπων μας που έζησαν εδώ τις τελευταίες τους στιγμές, πριν δολοφονηθούν με βάναυσο τρόπο από απάνθρωπους εκτελεστές των πιό βίαιων εγκληματικών οργανώσεων που γνώρισε αυτός ο τόπος στα μαύρα χρόνια της Κατοχής.
Έτσι ακριβώς λειτούργησαν εδώ το ΕΑΜ και ο ΕΛΑΣ, όχι ως Εθνικές, ούτε απελευθερωτικές όπως έλεγαν οι τίτλοι τους, σχεδιασμένοι ακριβώς για να εξαπατήσουν τον Ελληνικό λαό. Κομματικές οργανώσεις του ΚΚΕ ήταν, με σκοπό την υποδούλωση της Ελλάδος στο κομμουνιστικό σύστημα των Σλάβων της Σοβιετικής Ένωσης, της πραγματικής τους πατρίδας, και αλοίμονο σε όποιον βρισκόταν στο δρόμο τους ή εμπόδιο στο στόχο τους.
Να υπενθυμίσω όμως τι έγινε σ΄αυτόν τον ιερό τόπο, όσο γίνεται πιό συνοπτικά, για να μην σας κουράσω. Τον Αύγουστο του 1943 εγκαταστάθηκε εδώ, στο ιστορικό αυτό μοναστήρι, το πρώτο Αρχηγείο του 6ου συντάγματος Κορινθίας του ΕΛΑΣ στο οποίον όλα τα ηγετικά πόστα τα κατείχαν τότε 60 περίπου αντάρτες της Ρούμελης τους οποίους είχε στείλει από απέναντι ο Άρης Βελουχιώτης. Ταυτόχρονα άρχισε να λειτουργεί εδώ Λαϊκό Δικαστήριο και να γίνονται οι πρώτες ατομικές εκτελέσεις.
Τα πράγματα έγιναν άγρια μετά τον Απρίλιο του 1944, γιατί στην Πελοπόννησο κυριάρχησε νέα εντολή βίας και τρομοκρατίας από το ΕΑΜ/ΚΚΕ και τον ηγέτη του Αχιλλέα Μπλάνα. Η προηγουμένη εντολή του που ήταν «Να Ξεπατωθεί η Αντίδραση» μετετράπει σε «Λεπίδι-Λεπίδι στην Αντίδραση».Εδώ, στην Κορινθία και την Αργολίδα, αυτή η εντολή του ΕΑΜ/ΚΚΕ Πελοποννήσου εφαρμόστηκε στην πράξη από τον υπεύθυνο Θεόδωρο Ζέγκο ή Στάθη, ο οποίος ζήτησε από κάθε χωριό τα ονόματα 5-10% των κατοίκων για να τα σφάξει ώστε να τρομοκρατηθούν οι υπόλοιποι.
Τι αντιμετώπιζαν εδώ? Τα πιό απλά βάσανά τους ήταν οι ύβρεις των υπανθρώπων φρουρών και σφαγέων, η πείνα, η δίψα και η αϋπνία. Τα χειρότερα ήταν οι βιασμοί των γυναικών και οι βασανισμοί των ανδρών, συχνά σε τέτοιο βαθμό που δεν μπορούσαν να σταθούν όρθιοι ή να περπατήσουν. Κάθε λίγες ημέρες, λίγο πριν ξημερώσει, κουστωδίες 30 έως 50 ατόμων έφευγαν από εδώ ξυπόλητοι και ημίγυμνοι, με τα χέρια τους δεμένα πίσω αλλά και δεμένοι ανα δύο από τα χέρια για την Τρύπα στο Κακοβούνι της Ντουρντουβάνας, 5-6 χιλιόμετρα μακριά. Εκεί σφάζονταν και ρίχνονταν στο βάραθρο.
Ποιά ήταν τα θύματά τους; Οι τότε θύτες τους, οι απλοί δολοφόνοι σφαγιάδες αλλά και τα αφεντικά τους στην τοπική ηγεσία του ΕΑΜ, ΕΛΑΣ, ΟΠΛΑ, ΚΚΕ –τα ονόματα 21 σφαγέων και την τύχη τους, ως και των υπευθύνων πάνω από αυτούς, μπορείτε να τα βρείτε στα βιβλία μου- όλους αυτούς που έσφαζαν τους βάφτιζαν γενικά «αντίδραση», δοσίλογους και προδότες. Φυσικά, ποτέ δεν μας εξήγησαν ούτε μας εξηγούν τι τέλος πάντων πρόδιδαν και σε ποιόν τα μικρά παιδιά που δολοφόνησαν. Τι και σε ποιόν πρόδωσαν οι άνθρωποι της σκληρής βιοπάλης, γυναίκες και άνδρες γεωργοί και κτηνοτρόφοι των ορεινών χωριών, που κατά πλειοψηφία δολοφονήθηκαν εδώ. Αν υπήρχαν και 5-10 θύματα από εκείνα που δολοφονήθηκαν στην αρχή των σφαγών, το 1943, που είχαν κάποια σχέση με τους Ιταλούς κατακτητές, από ποιόν βεβαιώθηκε η ενοχή τους και από ποιόν δικάστηκαν;
Πόσο αντιδραστικοί ήταν ο γηρεός ιερέας Παναγιώτης Χαρλαύτης και τα 4 παιδιά του από το Στενό Κορινθίας, που σφαγιάστηκαν; Ποιούς ενόχλησαν τα αδέλφια Καπέλλου, δάσκαλος, ιατρός και δικηγόρος, και έπρεπε να έχουν αυτήν την τύχη; Τίποτε, μα τίποτε δεν είχαν κάνει αυτοί οι συγκεκριμένοι, αλλά και όλα τα άλλα θύματα. Απλά δεν προσκύνησαν το ΕΑΜ, τον ΕΛΑΣ και το ΚΚΕ!
Όλες οι γυναίκες και τα παιδιά που μαρτύρησαν εδώ, αλλά και ένα μεγάλο ποσοστό των ανδρών ήταν θύματα της απαίσιας «Αρχής της Οικογενειακής Ευθύνης» που εφάρμοζε το ΕΑΜ/ΕΛΑΣ/ΚΚΕ και κήρρυτε εκείνη την εποχή περιοδεύοντας την Πελοπόννησο ο άγιος της Αριστεράς Νίκος Μπελογιάννης. Όταν δεν μπορούσαν να βρουν και να συλλάβουν τον άνδρα της οικογενείας που αρνήθηκε κάποια εντολή του ΕΑΜ ή του ΕΛΑΣ, έπαιρναν τη γυναίκα του και τα παιδιά του. Αν τους ξέφευγε ο γιός που είχε καταταγεί στην Πατριωτική Αντίσταση ή που πήγε στα Τάγματα Ασφαλείας να γλυτώσει, έσφαζαν τα αδέλφια του και τους γονείς του.
Τελειώνοντας, θέλω να επαναλάβω την ιστορική αδικία που συνεχίζει να γίνεται στα θύματα. Το έγκλημα της φριχτής σφαγής τους έγινε τότε, αλλά τι γίνεται από τότε από τους απογόνους των εγκληματιών, φυσικούς και πολιτικούς, και τι δεν έχει γίνει από την πλευρά του κράτους και της Ιστορίας; Οι μεν αριστεροί αρνούνται το μέγεθος του εγκλήματος, τον φρικιαστικό τρόπο που γίνονταν οι δολοφονίες και την αθωώτητα των θυμάτων. Αυτά τα υποστηρίζουν οι κομμουνιστές της Ελλάδος γιατί με την ανοχή της πλειοψηφίας έχουν κατορθώσει να επιβάλλουν το διήγημα ότι στην Κατοχή έκαναν αντίσταση, ή μόνο αντίσταση, και ότι αδίκως και άνευ λόγου άρχισαν οι διώξεις τους το 1945, μετά τη Συμφωνία της Βάρκιζας, από το κράτος και τις παραστρατιωτικές οργανώσεις. Αρνούμενοι τα εγκλήματα του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ του 1943-44 και την αθωώτητα των θυμάτων, ουσιαστικά συνεχίζουν να τα δολοφονούν!
Είναι πλέον καιρός, μετά από 75 χρόνια, κάποια από αυτά να αλλάξουν αν θέλουμε εθνική ομοψυχία και ομόνοια. Να πάψει το χάϊδεμα ή ο φόβος της Αριστεράς και η απόκρυψη των εγκλημάτων της. Να σταματήσει η μονόπλευρη μνήμη της Αριστεράς και η λήθη των υπολοίπων. Δεν μπορεί να κτίζονται αδριάντες σε εγκληματίες και να αποκρύπτονται τα θύματά τους. Με δόρυ εσάς τους συγγενείς των θυμάτων και τη βοήθεια της Ιστορίας και των αληθινών γεγονότων, οι σφαγές του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ πρέπει να αναγνωρισθούν και η Βουλή των Ελλήνων να ορίσει «Ημέρα Μνήμης των θυμάτων της Κόκκινης Τρομοκρατίας του 1943-44». Ως τέτοια ημερομηνία, προτείνω την 19η Ιουλίου.
Αιωνία η Μνήμη των Αθώων Θυμάτων!
Σας ευχαριστώ πολύ που με ακούσατε.”
