Είχε πάει κάποιος σε μια έκθεση μοντέρνας ζωγραφικής και έβλεπε ένα πίνακα που ήταν όλος βαμμένος καφέ. Ο τίτλος του πίνακα ήταν “Αγελάδες στο χορτάρι”. Ρώτησε λοιπόν ο απορημένος φιλότεχνος τον ζωγράφο:
– Πού είναι το χορτάρι; Το χορτάρι είναι πράσινο! Αλλά ο πίνακας είναι καφέ!
– Το έφαγαν οι αγελάδες.
– Και οι αγελάδες πού είναι;
– Έφυγαν! Τι να κάνουν αφού δεν είχε άλλο χορτάρι να φάνε;
Θυμήθηκα το ανέκδοτο διαβάζοντας τα σχόλια αυτής της ειδικής κατηγορίας ηλιθίων, αριστερών του Κολωνακίου και της Φιλοθέης, που αυταποκαλούνται φιλελεύθεροι, για τη νέα συσκευασία γάλακτος της ΔΕΛΤΑ “οικογενειακό” στην οποία η κλασική φωτογραφία του ζευγαριού με τα δύο παιδιά αντικαταστάθηκε από έναν πατέρα με μια κόρη: η μάνα μπορεί να κοιμάται, μπορεί να πέθανε, μπορεί να βάζει πλυντήριο, μπορεί να έχει πάει στη δουλειά, είναι μερικές από τις ηλίθιες εκδοχές που διατύπωσαν οι ηλίθιοι αριστεροί του Κολωνακίου της Φιλοθέης (aka φιλελεύθεροι) στην κάστα των οποίων προσπαθούν να πολιτογραφηθούν και κάποιοι επαρχιώτες που φαντασιώνονται εαυτούς ως αριστερούς του Κολωνακίου και της Φιλοθέης.
Και γιατί να μη βάλουν ένα παιδί σκέτο; Μπορεί οι γονείς να κοιμούνται, αλλά να το έχουν εκπαιδεύσει να σηκώνεται το πρωί και να ετοιμάζει πρωινό μόνο του! Μπορεί να σκοτώθηκαν σε τροχαίο! Μπορεί να δουλεύουν και οι δύο στο ΚΕΦΙΜ και να ετοιμάζουν την καινούργια μελέτη για το πόσο καλά περνάνε τα παιδιά με μάνα τον Μήτσο. Θα μπορούσε επίσης, η ΔΕΛΤΑ να βάλει και ένα ποτήρι γάλα μόνο του, χωρίς κανέναν άνθρωπο από πίσω! Τι διάολο! Κάποιοι άνθρωποι θα το έβαλαν από τη συσκευασία στο ποτήρι. Μόνο του μπήκε; Σε κάποια οικογένεια γεννηθήκαν αυτοί που θα το έβαλαν! Από τον ουρανό πέσαν; Τι δεν καταλαβαίνετε;
Όλοι όμως οι υπόλοιποι, που δεν διαθέτουμε την ειδική αφαιρετική πρόσληψη των ηλιθίων του Κολωνακίου και της Φιλοθέης, aka φιλελεύθερων, αντιληφθήκαμε το προφανές: την προσπάθεια προώθησης με σημειολογικούς μηχανισμούς μιας κολοβής οικογένειες εν είδει κανονικής: πατέρας και παιδί. Η μάνα απούσα. Θα μπορούσε να είναι και παρένθετη. Δεν ξέρω αν προσέξατε ότι η woke καφρίλα έχει καταργήσει ακόμα και τον όρο “παρένθετη μητέρα” και τον αντικατέστησε με τον ουδέτερο, μηχανιστικό όρο “παρένθετη κύηση”, εξαλείφοντας το πρόσωπο.
Όντας επαγγελματίας της επικοινωνίας 33 χρόνια τώρα, φαντάζομαι την αντίδραση ενός δημιουργικού διευθυντή τη δεκαετία του ’90, αν ένας γραφίστας πρότεινε σε ένα οικογενειακό προϊόν να μπει φωτογραφία ενός γονιού μόνο: Χαζός είσαι παιδάκι μου; Ορφανό θα δείξουμε;
Τότε δεν είχαν εμφανιστεί ακόμα η woke καφρίλα και οι ηλίθιοι Κολωνακίου και Φιλοθέης, ισοπεδώνοντας τη λογική.
