Αναμφίβολα τα στοιχεία που ανακοίνωσε η ΕΛΣΤΑΤ για την ύφεση της τάξης του 8,2% το 2020 αποτελούν και θετική έκπληξη αφού οι περισσότερες προβλέψεις έκαναν λόγο για διψήφια μείωση.
Το γεγονός όμως πως θεωρούμε μια υποχώρηση της οικονομίας της τάξης του 8% σαν θετική έκπληξη αντικατοπτρίζει και τη σοβαρότητα της κατάστασης ενώπιον της οποίας βρισκόμαστε.
Η ελληνική καθίζηση του 2020 ακολουθεί μια δεκαετή καθίζηση μεγαλύτερη του 20% τη δεκαετία που πέρασε. Από τα 240 δισ. ευρώ που ήταν το ελληνικό ΑΕΠ το 2009, το 2019 ήταν περί τα 180 και μετά τη μείωση κατά 8% θα διαμορφωθεί περί τα 165 δισ. ευρώ.
Την ίδια ώρα το χρέος έχει αυξηθεί, οι δαπάνες για συντάξεις έχουν αυξηθεί και οι αμυντικές δαπάνες πρέπει να αυξηθούν καθώς η χώρα αντιμετωπίζει υπαρξιακές απειλές και η γεωπολιτική ένταση βαίνει συνεχώς αυξανόμενη.
H Τουρκία π.χ. μεταξύ 2009 και 2013 αύξησε το ΑΕΠ από τα 649 δισ. δολ. στα 957 και το 2019 μειώθηκε στα 761 δισ. δολ. Η Βουλγαρία που είναι μια χώρα κοντά στα ελληνικά μεγέθη μεταξύ 2009 και 2019 το ΑΕΠ από τα 50 δισ. ανέβηκε στα 68 δισ. δολάρια, ενώ της Ρουμανίας από τα 174 στα 250 δισ. δολ.
Η χρεοκοπία του 2010 μας απέδειξε πόσο επικίνδυνο είναι να στηρίζει μια χώρα την οικονομική ανάπτυξη στην υπέρμετρη αύξηση των κρατικών δαπανών με ταυτόχρονη αύξηση του χρέους.
Η δεκαετία 2010-20 μας απέδειξε πόσο καταστροφικός ήταν ο νόμος Κατσέλη, αφού δεν επέτρεψε στις τράπεζες να εξυγιανθούν γρήγορα και να συμβάλουν στην οικονομική ανάπτυξη.
Η ύφεση που προκάλεσε η επιδημία του “Covid-19” το 2020 μας έδειξε πόσο επικίνδυνο είναι μια οικονομία να εξαρτάται μόνο από ένα-δυο τομείς και ειδικά τον τουρισμό και την ψυχαγωγία.
Το 2020 η Ελλάδα έχασε περίπου τα τρία τέταρτα των τουριστικών εσόδων κάτι που δύσκολα μπορεί να αναπληρωθεί φέτος καθώς ο εμβολιασμός ενός κρίσιμου μεγέθους του πληθυσμού απαιτεί χρόνο.
Η ύφεση στην Ελλάδα είναι μεγαλύτερη από τις περισσότερες άλλες ευρωπαϊκές οικονομίες εξαιτίας της δομής της οικονομίας.
Η εξάρτηση από τον εισερχόμενο τουρισμό και η πληθώρα μικρών επιχειρήσεων εστίασης και ψυχαγωγίας (κοινωνικού συγχρωτισμού) ευθύνονται για τη μεγαλύτερη καθίζηση της οικονομικής δραστηριότητας λόγω των έκτακτων μέτρων κοινωνικής αποστασιοποίησης μεταξύ των ατόμων.
Τα πράγματα θα ήταν όμως ακόμη χειρότερα αν η ΕΚΤ και η Ε.Ε. δεν ακολουθούσαν μια ευέλικτη και επεκτατική νομισματική πολιτική, εξαπολύοντας ένα κύμα ρευστότητας που προστάτευσε και τις ασθενέστερες οικονομίες.
Το ερώτημα είναι τι θα ακολουθήσει όταν η ΕΚΤ αναγκαστεί να αλλάξει πολιτική και να περιορίσει τη ρευστότητα και όταν η Ε.Ε. ζητήσει δημοσιονομική πειθαρχία;
Όταν η πλημμυρίδα κατακλύζει το ξεχασμένο λιμανάκι όλες οι βάρκες που είναι στο ντόκο πλέουν ψηλότερα, ακόμη και οι τρύπιες. Όταν έρχεται η ώρα της άμπωτης και τα νερά τραβιούνται αποκαλύπτεται στην παραλία ποιοι κολυμπούσαν γυμνοί.
Η Ελλάδα με 340 δισ. χρέος δεν κολυμπάει απλά γυμνή αλλά χάνει αίμα σε έναν κόλπο όπου τις νύχτες τα δελφίνια μετατρέπονται σε καρχαρίες. Οι αγορές που σήμερα δανείζουν με μηδενικά επιτόκια εύκολα μπορεί να την πετάξουν ξανά έξω…
