[ad_1]
Παρότι ξεκίνησε ως υγειονομική κρίση, η πανδημία του νέου κορωνοϊού έχει εξελιχθεί σε μια μεγάλης κλίμακας παγκόσμια οικονομική και κοινωνική κρίση. Τα μέτρα που ελήφθησαν από τις περισσότερες χώρες σήμαιναν μια χωρίς προηγούμενη αναστολή ή περιορισμό εργασιακών δραστηριοτήτων, την ώρα που οι απαιτήσεις εργασιακής ασφάλειας σήμαιναν και μεγάλες αλλαγές στη διαδικασία εργασίας. Την ίδια ώρα οι περισσότερες κυβερνήσεις προχώρησαν σε έκτακτα μέτρα για να αντισταθμίσουν μέρος τουλάχιστον των κοινωνικών επιπτώσεων της πανδημίας.
Ολα αυτά διαμορφώνουν ένα ιδιαίτερα αντιφατικό τοπίο, όπου από τη μια η πανδημία οδηγεί σε μια νέα ριζική επιδείνωση της θέσης των εργαζομένων και από την άλλη λειτουργεί ως καταλύτης για την προώθηση μεγάλων αλλαγών στους όρους και την οργάνωση της εργασίας.
Ο φόβος για έκρηξη της ανεργίας
Η παγκόσμια επίπτωση της πανδημίας στον βαθμό απασχόλησης είναι τεράστια. Ο Διεθνής Οργανισμός Εργασίας (ILO) εκτιμά ότι στο δεύτερο τρίμηνο του 2020, η απώλεια ωρών εργασίας θα φτάσει το 10,5% και αυτό ισοδυναμεί με 305 εκατομμύρια θέσεις εργασίας πλήρους απασχόλησης. Ακόμη χειρότερα είναι τα πράγματα για το 1,6 δισεκατομμύριο ανθρώπων στον άτυπο τομέα της οικονομίας, το 60%…
[ad_2]
Διαβάστε περισσότερα
