Το προσωπικό του βίωμα καταθέτει στην σελίδα “Τα νεοκλασικά της Σύρου εκπέμπουν SOS” ένας κάτοικος εξωτερικού που μετά από ένα ταξίδι του στο νησί το 2015, αποφάσισε να αγοράσει ένα νεοκλασικό κτίριο στην περιοχή “Βαπόρια” και για το οποίο ταλαιπωρείται από το 2019.
Συγκεκριμένα ο Κωνσταντίνος Κανελλάκης σκιαγραφεί τις δαιδαλώδεις γραφειοκρατικές διαδικασίες στις οποίες έχει εμπλακεί μέσω του Υπουργείου Πολιτισμού σημειώνοντας χαρακτηριστικά ότι “η επένδυση έγινε το 2019 και με αισιόδοξες προβλέψεις τα έργα αποκατάστασης θα ξεκινήσουν το 2024”.
Το προσωπικό βίωμα του Κωνσταντίνου Κανελλάκη
“Δεν είμαι Συριανός, προσπαθώ όμως να γίνω. Είμαι κάτοικος εξωτερικού. Πρωτοήρθα στη Σύρο το 2015 και μαγεύτηκα. Το 2019 παρασύρθηκα να αγοράσω ένα νεοκλασικό στα Βαπόρια. Λέω παρασύρθηκα διότι ο μεν μεσίτης με διαβεβαίωνε ότι δεν υπήρχαν στατικά προβλήματα και με άδειες μικρής κλίμακας θα γινόταν η επισκευή ώστε να κατοικηθεί άμεσα, ο δε ιδιοκτήτης μου έλεγε καλοπροαίρετα και με «νόημα», ότι το προσόν του σπιτιού ήταν πως δεν είχε χαρακτηριστεί διατηρητέο…
Η αλήθεια ήταν δυστυχώς πολύ διαφορετική. Το σπίτι είχε σοβαρά στατικά προβλήματα. Επιπλέον διαπίστωσα ότι δεν υπήρχε νόμιμος τρόπος να παρακαμφθεί το Υπουργείο Πολιτισμού. Έτσι αποφάσισα να πάω με τον σταυρό στο χέρι και ας είχα κάποια καθυστέρηση.
Δεν ήξερα ακόμα που έχω μπλέξει.
Πριν ενάμιση χρόνο κατέθεσα πλήρη φάκελο με στατική, αρχιτεκτονική και μηχανολογική μελέτη και πήρα αριθμό πρωτοκόλλου. Η μελέτη αυτή είχε ως στόχο την αποκατάσταση του κτηρίου στην αρχική του μορφή, χωρίς καμία απολύτως αλλαγή ή προσθήκη.
Να σημειώσω ότι όλο αυτό το διάστημα, δασκαλεμένος από μηχανικούς και άλλους παθόντες, έκανα μέσω μηχανικών και δικηγόρων συχνές ευγενικές οχλήσεις για να υπενθυμίζω την ύπαρξη του φακέλου και να πιέζω διακριτικά για την προώθηση. Παρόλα αυτά, η τύχη της αίτησης είναι η εξής:
Έκανε περίπου τέσσερις μήνες ώστε να οριστικοποιηθεί η ανάθεση του φακέλου σε συγκεκριμένο υπάλληλο. Μετά από άλλους τέσσερις μήνες διαπιστώθηκε ότι το κτήριο δεν είναι χαρακτηρισμένο. Ως εκ τούτου θα πρέπει πρώτα να παραπεμφθεί η υπόθεση στην αρμόδια επιτροπή ώστε να το χαρακτηρίσει.
Περίπου ένα χρόνο αργότερα, η εισήγηση προς την αρμόδια επιτροπή δεν έχει γίνει ακόμα. Με αισιόδοξες προβλέψεις, το κτήριο θα έχει χαρακτηριστεί από την επιτροπή σε άλλο ένα εξάμηνο, ώστε τότε να ασχοληθεί κάποιος με την μελέτη, δηλαδή ενδεχομένως και μία διετία ακόμα…
Με άλλα λόγια, η επένδυση έγινε το 2019 και με αισιόδοξες προβλέψεις τα έργα αποκατάστασης θα ξεκινήσουν το 2024!
Εν τω μεταξύ το κτήριο καταρρέει. Όπως φαίνεται στις φωτογραφίες, εσωτερικοί τοίχοι έπεσαν, οι οροφές πήραν κλίση, εξωτερικά ξύλα και σοβάδες άρχισαν αν αποκολλώνται και να κινδυνεύουν οι περαστικοί.
Αμέσως ζήτησα να μου δοθεί άδεια να άρω την επικινδυνότητα για να μην καταρρεύσει οριστικά το κτήριο και να μην κινδυνεύουν άνθρωποι και περιουσίες. Προς μεγάλη μου έκπληξη, τα πράγματα λειτούργησαν άψογα. Όλα έγιναν γρήγορα και αποτελεσματικά. Αυτοψίες, άδειες κλπ., όλα σωστά και στην ώρα τους. Ήδη έχουν γίνει οι απαραίτητες υποστυλώσεις και οι αφαιρέσεις των επικίνδυνων στοιχείων για τους περαστικούς.
Επειδή λοιπόν διαβάζω θριαμβολογίες για τις νέες ρυθμίσεις για τα επικίνδυνα κτήρια και τη επιτάχυνση των διαδικασιών, αναρωτιέμαι για ποιο πράγμα μιλάνε. Η εμπειρία μου λέει ότι αυτός ο τομέας είναι ο μόνος που λειτουργούσε. Λύθηκε λοιπόν το πρόβλημα που δεν ήταν πρόβλημα; Εκτός και αν αυτό που λύθηκε είναι η διευκόλυνση των κατεδαφίσεων.
Αν δηλαδή η λύση που εμμέσως μου προτείνουν οι αρμόδιοι είναι να το αφήσω να καταρρεύσει ανεπιστρεπτί και μετά με εξπρές διαδικασίες θα μου δώσουν άδεια να το κατεδαφίσω και να χτίσω μία ωραιότατη πολυκατοικία…”.
