Το πρωινό δρομολόγιό του ήταν το ίδιο, ακόμη και κάποιες Κυριακές. Μόλις χάραζε, ο Μάνος Καπετανάκης ξεκινούσε με ένα μεταχειρισμένο Ford Fiesta δώδεκα ετών για τη δουλειά του στο Αττικό Νοσοκομείο. Κόντρα στη δημοφιλή τάση φυγής άλλων συναδέλφων του στο εξωτερικό εκείνος είχε ακολουθήσει αντίστροφη πορεία. Τον «είχε φάει το σαράκι της ξενιτιάς», όπως έλεγε, και ήθελε να επιστρέψει στην Ελλάδα –έχοντας ως εφόδια τις πολυετείς σπουδές και εμπειρίες του σε ΗΠΑ και Βρετανία– και να ριζώσει εδώ.
Τον Οκτώβριο του 2015 ο κ. Καπετανάκης ήταν ένας από τρεις νέους επιστήμονες που είχαν μιλήσει στην «Κ» για την επιλογή τους να γυρίσουν και να εργαστούν στην Ελλάδα της κρίσης. «Σκεφτόμουν ότι θα το έκανα αργότερα, στην ηλικία των 50, έχοντας περισσότερες εμπειρίες», έλεγε ο 39χρονος τότε ειδικευόμενος θωρακοχειρουργός. «Είχα μεγάλο σπίτι, καλό μισθό, αλλά έφευγα το πρωί με μουντό καιρό και ψιλόβροχο που διαπερνούσε το κόκαλο και επέστρεφα βράδυ με πίσσα σκοτάδι σε ένα άδειο σπίτι».
Ο κ. Καπετανάκης ακουγόταν τότε αισιόδοξος για το νέο εγχείρημα. Παντρεύτηκε, απέκτησε ένα γιο, είχε μια υποαμειβόμενη και απαιτητική δουλειά στην Αθήνα, αλλά πίστευε ότι ο κύκλος της περιπλάνησης μακριά από τη χώρα του…
