Με ταξίδι σε αχαρτογράφητα νερά μοιάζει η διαδικασία των διερευνητικών επαφών μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας η οποία αρχίζει σε λιγότερο από είκοσι τέσσερις ώρες στην Κωνσταντινούπολη.
Οι προθέσεις της Τουρκίας λίγο πολύ είναι γνωστές, όπως και οι λόγοι για τους οποίους η Άγκυρα πήρε την απόφαση να προσέλθει ύστερα από πέντε ολόκληρα χρόνια στο τραπέζι του διαλόγου -και μάλιστα μετά από ένα και πλέον έτος κατά το οποίο επέδειξε την εντελώς αντίθεση στάση, με συνεχείς προκλήσεις και επιθετικότητα σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο.
Η ξαφνική μεταστροφή της τουρκικής ηγεσίας συνδέεται ευθέως με δύο κομβικούς παράγοντες.
Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος είδε τη χώρα του να φθάνει πολύ κοντά σε κυρώσεις από την Ευρωπαϊκή Ένωση τον περασμένο Δεκέμβριο, αποφάσισε να μην τραβήξει άλλο το σκοινί καθώς κάτι τέτοιο μάλλον θα υποχρέωνε ακόμη και τους «φίλους» της Τουρκίας (Γερμανία, Ισπανία, Ιταλία) να πάρουν θέση δίπλα στη Γαλλία, την Ελλάδα και την Κύπρο. Τυχόν επιβολή κυρώσεων αυτή την περίοδο είναι βέβαιο ότι θα επέφερε καθοριστικό πλήγμα στην χειμαζόμενη τουρκική οικονομία, με ευκόλως εννοούμενο το κόστος για την κυβέρνηση Ερντογάν.
Ο Ερντογάν στοχεύει, με λίγα λόγια, να φτάσει χωρίς…
